کیفیت ازدواج دخترانی که دوست پسر داشتند

عنوان جالبی باید باشه وقتی که توی دوره زمونه ای هستیم که خیلی ها معتقدند تا دوست پسر نداشته باشی بزرگ نمی شی و این حرفا.. ولی بخواهیم یه عده ای که دوست پسر نداشتن رو بیاریم روی دایره که واقعا الان زندگی هاشون چطوره. کجا ها کمبود دارند و کجاها پیشرفت داشته اند. خیلی ها قبل از این که بخواهند این مطلب رو بخونن شاید با خودشون بگن، اصلا دوست پسر داشته باشیم یا نه. این موضوع رو هم چند روز پیش بهش پرداختم. اما راستی راستی چرا من این موضوع رو انتخاب کردم؟ همین موضوع زنانی که دوست پسر داشتن و بعدش ازدواج کردن.

هشدار: مطلب پیش روی شما صرفا ترجمه و تحقیق و حاصل گردآوری هاست! فلذا نمی توان از آن به عنوان راهکار مشاوره ای استفاده کرد. بنابراین برای حل مشکلات خود می توانید به مشاور مجرب مراجعه کنید تا با بررسی مسایل شما و احیانا همسر شما بهترین راهکار برای شما ارایه گردد.

اتفاق آن شب! و اهمیت انتخاب موضوع تاثیرات دوست پسر

به دلیل تحقیقاتی که دارم گاهی نیاز دارم که با افراد بنشینم و حرف بزنم. تا این که دو سه سال پیش بود که یک شب وارد یک فروم شدم. با این که موضوع فروم ربطی به ازدواج و اینها نداشت، اما دیدم عده ای بحثی راه انداخته اند. وقتی که خیلی دقیق صحبت های آن ها را حدود 1 ساعت و خرده ای مطالعه کردم، متوجه شدم که ناله شان بلند است! عمده این ناله ها از آن جا بود که:

• شکایت کردن از زندگی
• عدم کیفیت زندگی
• شکایت از همسر
• شکایت از روزگار و حتی خدا
• و ابراز پشیمانی از ازدواج
• و غیره

و جالب این جا بود که همه آن ها ( مثلا حدود 90 درصد ) در کنار ناله و نفرین ها، یا به خوبی از دوست پسر دوران مجردی شان حرف می زدند یا به بدی! برخی به یاد و خاطره آن پسر مورد نظر که حالا شوهر مردم بود حرف می زدند و می سوختند از این که چنین و چنان، و برخی دیگر هم با ناله و نفرین از آن پسر ها صحبت می کردند. کلا تاثیر دوست پسر داشتن حتی اگر در خاطرات تو خوب باشد، در زندگی ات تاثیر منفی خواهد گذاشت.

شکایت ها گره به گذشته می خورند

تا این که جو صحبت ها را به گونه ای مشاهده کردم که انگار که تمام این گله و شکایت هایی که در این زندگی کنونی است، به طور تقریبا کامل، به دوست پسر گذشته شان ارتباط می دهند. دوست پسری که شاید ده سال است که حتی صدایش را هم نشنیده اند. و این برای من محقق که در صدد بهبود زندگی ها هستم، زنگ خطر بزرگی بود.

با خودم گفت بیایم و یک سوال توی فروم ایجاد کنم.

بنابراین نوشتم:

 

چرا توی مجردی دوست پسر گرفتید و آیا الان خوشحالید

تقریبا نیمی از همان افرادی که توی فروم ها بودند جواب دادند.

بگذریم که کمی هم فحش خوردیم اما خب می گذاریم به پای تجربه تلخ شان.

پاسخ هایی که می دادند تقریبا در چند دسته زیر قرار می گرفت:

• برای تفریح دوست شدم اما وابسته شدم  – خیلی سخت رها شدم
• فکر نمی کردم عاشقش بشم ولی شدم و رهام کرد – یادش اذیتم میکنه و اشکم رو درمیاره حتی بعد از چند سال
• میخواستم بشم همسرش ولی نتونستم جذبش کنم – از این که طردش شدم، همیشه احساس ضعف می کنم
• دوست داشتم مرد ها رو قبل از ازدواجم بشناسم – خوشحالم که باهاش ازدواج نکردم
• فقط ازدواج – و این مسیر موجب شد که همیشه شکست عشقی زیادی بخورم
• بهم خرجی می داد ولی … – من ساده و زود باور بودم و فکر می کردم محض رضای خدا خرجی میده نگو چیز دیگری خواست و …
• میخواستم از دوستام کم نیارم.. خاک بر سر دوستام – الان نه من خوشحالم نه همون دوستام هر چند شوهر من مثل شوهر اون ها هرزه نیست. 
• من فقط تفریحی دوست می شدم تا اینکه آخری … – فکر نمی کردم از پسری ضربه بخورم ولی همیشه یکی پیدا میشه که قدرتش بیشتر از توهه. 

بگذریم که همه این افراد موضوعات مشابهی را بیان کردند. اما به طور جالبی بجز  2 نفر، ما بقی هرگز به عشق شان نرسیده بودند و این یک اتفاق کاملا طبیعی است. آن دو نفر هم که به دوست پسرشان رسیده بودند داستان دارند که در انتها می گویم.

 

پیام پنهان این خانم ها به تو

وقتی در همان تاپیک سوالم را ویرایش کردم و چیز دیگری اضافه کردم، پاسخ ها خیلی جالب بود. اما دیگر کار از کار گذشته بود. آن ها حالا حدود سی و خورده ای سال تا چهل و خورده ای سال داشتند و تجربه شان را پشت سر گذاشته بودند و راهی ایجاد کرده بودند که تجربه را به دیگران انتقال دهند اما خب تا وقتی که توی دختر عزیز، با خودت می گویی:

• من زرنگ تر از این دختر ها هستم
• دوست پسر من از آسمون اومده
• ما هدفمون ازدواجه و ازدواج می کنیم
• من فلان کار رو نکردم که این ها کردن
• و غیره

هیچ وقت تو هم درس از تجربه اون ها نمی گیری و شاهد اینده ای مشابه خواهی بود

 

شدت خسارت کسانی که دوست پسر داشتند

شدت خسارت کسانی که دوست پسر داشته اند، بنا به شرایط، هوش دختر و مشکلاتی که رخ داده و تعداد شکست عشقی ها، متفاوت است. اما کم درجه ترین خسارت هم برای یک دختر، خسارت بزرگی به شمار می آید که می تواند زندگی آینده اش را تحت تاثیر قرار دهد. در واقع نمی توانیم بگوییم که دوستی با پسر، بدون ضرر هم می شود. ما چند نوع ضرر داریم. ضرر روحی روانی، ضرر جسمی و جنسی و البته ضرر ماورایی .

همانطور که در مطلبی با عنوان دوست پسر داشته باشیم یا نه، توضیح داده ام که خداوند شما را از این کار نهی می کند، یکی از علت های آن همین گناه است. گناه تنها چیزی است که بیچارگی ها، بدبختی ها، را بر سر آدمی فرود می آورد، و در نهایت مانع رسیدن موهبت ها می شود. گناه پیشنهاد شیطان است که خداوند از او به عنوان ” دشمن آشکار انسان ” یاد کرده است.

قصه ی دوست پسر داشتن و ازدواج کردن دقیقا حکایت آن داستان “گشتم نبود نگرد نیست” است… حتی اگر تو مدعی باشی که با پسر مردم دوستی کردی، پولی کش رفتی، لذتی بردی و دلبری کردی و با تبرج روحیه ات را ارضا کردی، و به خیال خودت برنده از رابطه بیرون آمدی، حداقل چیزی که با خودت بار زده ای بار انرژی منفی حاصل از گناه است. ( حق الناس – بهره کشی – فریب دادن – و غیره نیز به کنار )

 

بار منفی تاثیرات دوست پسر در زندگی متاهلی

به هر حال دخترانی که از سد این روابط گذشته اند و حالا سرشان به سنگ خورده که دوستی را نباید وارد زندگی شان می کردند و نباید با لب تشنه به لب دریای شور می رفتند نتیجه می گیریم که این ها بارهای منفی زیادی برای آن ها به ارمغان آورده اند. که در ادامه تیتر وار به آن ها اشاره می کنم:

• بارمنفی گناه حاصل از دوستی ( حتی اگر فقط حرف زدن با شد ) و سخت شدن زندگی
• سنگین شدن زندگی و بازنشدن گره ها به دلیل نتایج منفی ارتباطات گذشته و حق الناس ها و غیره
• مقایسه کردن
• دیدن خوبی های کاذب پسرهای خوب نما
• عدم واقعیت گرایی
• سیر کردن در خاطرات گذشته بجای ساختن آینده
• تاثیرات منفی ناشی از طرد شدگی در شکست ها و کمبود اعتماد بنفس
• وارد شدن به گناه عظیم تر یعنی ادامه ارتباط با پسرهای قبلی
• عدم رویارویی با واقعیت رفتاری و اجتماعی و اخلاقی دوست پسر ها در دوران دوستی
• افسردگی و تلخ کردن زندگی برای شوهر و بچه
• و غیره

 

آن دو نفر که با دوست پسرشان ازدواج کرده بودند

به طور خلاصه میگویم. یکی از آن ها گفت که ما 10 سال دوست بودیم و برایم هم می مردیم و روزی نبود که با هم خوش و خرم نباشیم و به هر کلکی بود ازدواج کردیم. اما یک سال بعد از هم جدا شدیم.

دومی هم گفت خوشبحال تو که جدا شدی! چون من از کیفیت زندگی ام راضی نیستم. حس میکنم اگر اجازه می دادم تا خداوند برایم انتخاب کند خیلی بهتر بود تا او که خودم انتخابش کردم و برایش پافشاری کردم. واقعا چیز زوری نباید از خدا خواست! همسرم مرد خوبی است اما وجودش مرا راضی نمی کند. انگار که همه ی کیف ها و خوشی ها برای من از روز دوستی مان بود تا شب عقدمان و حالا هم راه فراری ندارم چون خودم خواسته ام!

 

برای تو که احتمالا دوست پسر داری

و اما تو دوست عزیزم .. تلاش دارم تا هر طور که شده، تو را از مسیری که هستی باز دارم چرا که دوست ندارم در آینده شاهد خانواده های مسموم و بی اعتماد و افسرده و پر غصه باشم. این که اجتماع ما افسرده شده، درصد کمی از آن بخاطر نداشتن اقتصاد کافی و امکانات است و بلکه بیشتر آن ناشی از همین مسائلی است که بارها گفته ام. توی همین فروم ها، توی همین تحقیق هایی که دارم، توی همین تماس هایی که با من گرفته می شود، پشت همین اشک ها و گریه هایی که هر روز دارم می شنوم، هیچ کس نیامده بگوید آی و ای و فلان که پولم کم است! بلکه تقریبا تمام این ناله ها ناشی از احساسات، افکار و آنچیزی است که در دوران مجردی سپری کرده اند.

خیلی از همین افراد فکر می کردند هیچ وقت دچار چنین مسائلی نخواهند شد. فکر می کردند این آخرین رابطه است و به ازدواج خواهد رسید اما حالا .. نه بخت شان آن بخت است و نه تخت شان آن تخت!

به تو خواهر عزیزم، توصیه می کنم لطفا هر طور که شده خودت را از بام و بند داشتن دوست پسر نجات بده و از مسیر شیطان بیرون بیا، و توکلت را برای زندگی بهتر به خداوند بسپار تا او که حی مطلق است برایت بهترین ازدواج را رقم بزند، و از افراد آگاه در این زمینه ( نه دوستان سطحی نگر و بیخیال ) کمک بگیر تا بتوانی یک زندگی شاد وشاداب داشته باشی و از بانک عشقت مراقبت کنی.

در آخر

وقتی که خانمی که تجربه های گفته شده را دارد، در خفا و آخرین حرفی که می زند این است که : ای کاش یکی را داشتیم که قبلا ما را راهنمایی کند.. به خودم می آیم که باید این کار را برای توی دوست عزیزم بکنم تا در جایگاه آن زن قرار نگیری. حالا انتخاب با تو است.

در خانه اگر کسی است، یک حرف بسی است.. اما اگر دوست داشتی ماجرای سونیا را هم بخوان. 

منبع عکس