حوصله نوشتن مقدمه برای این مطلب ندارم چون اصل مطلب خیلی مهمه و مطمینم دهنت رو باز میکنه! البته امیدوارم ذهن و قلب مون رو باز کنه. همه مون توی زندگی مون دنبال رفع اتفاقات بد، کاهش اتفاقات بد و حتی افزایش اتفاقات خوب هستیم. اصلا یه نیم نگاهی به دعاهامون کنیم متوجه میشیم که همش داریم به خدا میگیم این درست کن و اون رو درست کن و فلان رو حذف کن و فلان رو اضافه کن! درسته که خدای عزیز بهمون اجازه دعا داده و دعا رو یه جور واجب کرده بر ما! ولی ما هم خدا رو در حد خدمتکارمون آوردیم پایین و فقط زباله هامون رو میریزیم جلوش! غیراز اینه؟
اتفاقات بد از کجا شروع میشه
داشتم یک سری نکات قرآنی رو مطالعه می کردم که برام خیلی جالب اومد که خداوند توی یک آیه اون آخرای آیه خیلی ریز و ساده یه جمله گفته که معنی کلی اون میشه:
(خدا) امورشان را اصلاح کند! (وَأَصۡلَحَ بَالَهُمۡ – انتهای آیه ۲ سوره مبارکه محمد)
یه کم بهش فکر کردم که واقعا جریان چیه که ما تو زندگی هامون انقدر گیر و گور داریم و هر چقدر هم انگار ترمیم زباله های زندگی رو به دست خدا می سپاریم انگار از یه جای دیگه اش وا میره!
یه کم که به این تیکه از آیه توجه کردم دیدم خداوند اینجا نفرموده که امور بدشان (یا همون زباله ها رو) اصلاح کند! هیچ تاکیدی بر لزوما بر اصلاح خراب کاری ها صرفا نیست! بلکه میشه گفت حتی خوبی ها و خوشی ها رو هم خدا اصلاح می کنه (طبق این آیه).
این شد یه نشونه برام که خیلی از اتفاقاتی که ما توی زندگیمون به عنوان ناکامی، شکست، اتفاقات بد، بد بیاری، بد شانسی، خراب کاری، و نظیر این می شناسیم بخاطر اینه که خوبی ها، خوشی ها، نعمت ها، بهبودی ها، و خیلی چیزای دیگه ای که مثبت هستند و توی زندگی مون داریم:
- یا سرجای خودشون نیستن
- یا برنامه ریزی درستی براشون نداریم
- یا تدبیر درستی براشون نشده
- یا نحوه استفاده درست ازشون نمی دونیم
یا ..
و این ها موجب شده که این نعمت ها تبدیل به نقمت بشن!
در اصل بیشتر گیر و گور ما از همین نیکی ها و خوشی ها و خوبی هایی هست که امورشون اصلاح نشده است!
چرا از خوشی و نعمت ها بلا ساخته میشه
شاید دلایل مختلفی داشته باشه اما طبق این معنی از این آیه و تفسیری که از آقای مسعود ریاعی خوندم در خلال این آیه به این باور رسیدم که:
ما فقط یاد گرفتیم ناخوشی هامون رو ببریم درب خونه خدا تا خدا حلشون کنه.
اما خوشی ها و نعمت ها و فضیلیت ها رو برای خودمون نگه داشتیم و این در عمل به این معنی هست که:
- خودم می دونم با این خوشی ها چه کنم! نیازی نیست تو (خدا) راه کار بدی.
- خودم بلدم مدیریت شون کنم نیازی به مدیریت تو (خدا) نیست.
- خودم بلدم کجا بکارشون بگیرم .. لازم نیست تو (خدا) بهم بگی.
- به خودم ربط داره! به تو (خدا) ربطی نداره
اینجاست که خود محوری میاد جای خدامحوری رو میگیره و ما در واقع عملا خداوند و تدبیر خیر و مبارکش رو در همه امور و ۱۰۰ درصد امور رو از دست میدیم.
این متن رو کسی داره می نویسه که بیشتر اتفاقات بد زندگیش از ناحیه همین خیر و خوشی ها و خوبی ها و نعمت هاش بوده.
برای رفع اتفاقات بد از کجا شروع کنیم
گام اول: اول باید قبول کنیم که سبک زندگی مون درست نبوده!
فقط بنجل های زندگی مون رو ریختیم جلوی خدا و اصلا حواسمون نبود که باید همه زندگی رو با احترام و شکر و سپاس تقدیم به خدا کنیم.
گام دوم: لیستی از مشکلاتی که داریم رو بنویسیم و دقت کنیم و ببینیم که عامل بروز این مشکلات به چه ربط داره؟ آیا ارتباطی با خوشی و نیکی ها و نعمت هامون داره؟
گام سوم: لیستی از نعمت هامون رو بنویسیم و اون ها رو تقدیم به خدا کنیم.
مزیت تقدیم خوشی ها و نعمات به خدا
یکی از روش های رفع اتفاقات بد و افزایش اتفاقات خوب به کمک مدیریت و برنامه ریزی و اصلاح خدایی امورمون اینه که نعمات و خوبی ها رو به خدا تقدیم کنیم. در بخش vip معنوی در مورد نحوه این تقدیم ها ۲۴ روش رو توضیح دادم که اگر دوست داری می تونی از اون استفاده کنی.
اما مزیت های این تقدیم به صورت زیر هست که فقط تیتروار بیان می کنم:
- جذب انرژی مثبت یا همون اتفاقات خوب
- رسیدن به نعمات بیشتر
- جاری شدن نعمات در مسیرهای مثبت و انرژی بخش
- تسکین دل و آرامش
- رشد روحی
- کاهش خودخواهی و تقویت روحیه تسلیم
- تقویت اعتماد به خداوند
- افزایش شکرگزاری
- عاشق خدا شدن
- برقراری رابطه عاشقانه با خدا
و همونطور که هر کدوم از این مورد ها رو می بینی، در هر کدوم خیرهای کثیری نهفته است و لطف های زیادی در برداره که توصیه عقل و عشق اینه که باید خوشی ها و نعمات رو به خدا تقدیم کرد تا ایشان ضمن اصلاح اون ها، برای ما بهترین برنامه ریزی کنه و خیر کثیر رو در زندگی مون جاری کنه که نامی از نام های مبارک خداوند الوکیل هست! با این کار می تونیم عشق به خدا توی زندگیمون جاری کنیم.
دقت کن که ما خیلی از اتفاقات بد رو با دست خودمون می سازیم که اینجا یکی از این فرمول ها رو توضیح دادم.
