قبل از حرف زدن در مورد رشد معنوی برای مبتدیان می خواهم برایت بگویم که این موضوع کی و چطور برای من مهم شد! چند وقت پیش درگیر جریانی شدم که در اثنای این مسائل به فردی برخورد کردم تا در امور اون جریان بهم کمک کنه و راهگشایی کنه. چون برهه سختی بود فکر می کردم که این آدم هم مثل بقیه آدم هاست و راه به جایی نمی بره و خواسته رفع تکلیفی خدمتی کنه. اما هر چه بیشتر گذشت .. بیشتر به این باور رسیدم که انگار این آدم از یه جنس دیگه است! یه جنسی که نمونه اش رو ندیدم! جنسی که توی این بازار مادیات دنیا انگار تکه! یه آرامش خاص! یه جهان بینی خاص و یه دیدگاه و زاویه دید جالب نسبت به مسایل! و یک آرامش درونی که هم به زندگی خودش خیلی معنا داده بود و راحت زندگی می کرد و هم به من کمک کرده بود که دوام بیارم.
یک روز ازش پرسیدم که این حالتی که داره اسمش چیه! و اون گفت میگن یه جورایی رشد معنوی! توسعه فردی معنوی! یه جور اهمیت دادن به روح و دیدن چیزهایی که خیلی ها نمی بینند! دیدن ورای هر چیز! دیدن هر چیزی فراتر از حس های پنج تایی توی دنیای ماده.
گفتم خب منم دوست دارم مثل تو بشم .. گفت باید روی خودت کار کنی. گفتم اصلا میشه من هم مثل تو بشم؟ نکنه تلاشم باطل باشه!
پاسخ داد: این تنها مسیر و موهبتی هست که دربش به روی همه بازه .. چون همه مون روح هستیم و رشد معنوی نیاز به یک بستر روحی آماده داره.
این صحبت ها موجب شد من بخوام بیشتر در این باره ازش سوال کنم و او هم در یکی دو جلسه توضیحاتی برای قانع کردن من داد که من هم می تونم رشد معنوی داشته باشم.
حاصل مکالمات مون رو اینجا برات می نویسم … حیفم میاد از این لذت دور بمونی.
باور کن شیرین ترین لذت فعال کردن همین بعد درونی و معنوی مونه.
چرا فکر می کنی رشد معنوی برای تو امکان ندارد
وقتی زیبایی دنیای افرادی که رشد معنوی داشته اند را نگاه می کنیم خود به خود به خودمان می گوییم که ای کاش من هم مثل او بودم!
دقت کرده ای؟
اما اگر مثل من باشید با دقت به افکار ذهنی و گفتگوهای درونی گوش بدهی متوجه می شوی که این باورهای محدود کننده بسیار زیاد هستند که فقط موجب می شوند تو خودت را از بقیه جدا بدانی و فکر کنی موهبت معنوی بودن صرفا برای دیگران است!
تو خودت در این باره چه فکر می کنی؟ چه افکاری داری که مانع پیشرفت تو در دنیای معنویت می شود؟ و حتی ترس این را توی دلت قرار می دهد که بخواهی قدمی برای شروع رشد معنوی برداری؟
تو حقیقت خودت را نمی شناسی
این گزینه نیاز به توضیح زیاد دارد اما در همین یکی دو خط آن را محدود می کنم به این که:
تو فکر می کنی زهرا / مریم / علی و یا … (اسم خودت) هستی که روحی هم داری! در حالی که تو روحی هستی (بدون جنسیت) که با این بدن وارد دنیا شده ای!
تو آن روح مجرد هستی و تمام قدرت هایت از این روح نشات می گیرد
تا وقتی خودت را (آن اسم) با آن دست و پا می بینی! هیچ وقت پیشرفت معنوی را لایق خودت نخواهی دانست.
لیستی از باورهای محدود کننده در رشد معنوی
بزرگترین مانع رشد معنوی و به عبارتی مانع شروع رشد معنوی باورهای ذهنی ماست. باورهای ما و گفتگو های درونی ما گاهی خیلی منطقی جلوه می کنند و حتی ادله هایی را با خود همراه می کنند که نمونه ندارد! انگار همه چیز دست به دست هم می دهند تا آن ها را تایید کنند. اما صحبت کردن با یک فرد معنوی می تواند حسابی کاسه و کوزه ی این باورهای منفی و محدود کننده را بشکند.
باورهای محدود کننده در مورد رشد معنوی برای مبتدیان به صورت زیر است.
رشد معنوی برای من نیست
باور به این که رشد معنوی فقط برای افراد خاص یا کسانی که پیشینه خاصی دارند، مناسب است.
باید بدانی که رشد معنوی بستری در وجود همه ما انسان ها دارد که به گونه ای ما را با تمام انسان ها و تمام دنیا و موجودات و جمادات به هم وصل می کند.
رشد معنوی یعنی دیدن چیزی فراتر از حس و احساس! و اگر کمی درون خودمان سرگرم باشیم این حس ها یکی یکی قفل گشایی می شوند.
بدین ترتیب ناگهان سر از دنیایی در می آوری که برایت خیلی عجیب جلوه می کند!
آرامشش چیز دیگری است و دریافتی هایت مزه ی دیگری دارد.
رشد معنوی برای مبتدیان از سن کم باید باشد
این که فکر می کنیم همه چیز رو باید از ابتدای جوانی آموخت بزرگترین اشتباه فکری ماست. این مانع فکری کمک می کنه که ما بهانه کافی برای اقدام کردن نداشته باشیم.
یادت باشه که رشد معنوی یک سفر درونی است و درون ما سنی به قدمت میلیاردها سال دارد! پس به عبارتی میشه گفت اصلا درون ما تابع چیزی به نام سن نیست!
دقت کردی تویی که الان داری این مطلب رو می خونی با همون شخصیتی داری می خونی (درونت) که توی ۸ سالگیت هم دقیقا همین مدلی بود و همین مدلی نگاه می کرد و همین مدلی درک می کرد؟
پس میشه ثابت کرد که به درون سن تعلق نمی گیره.
ضمن این که ما برای سفر طولانی مون تمام دستاورهای رشد معنوی مون رو با خودمون به مسافرت ابدی خواهیم برد.
پس ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه است.
رشد معنوی برای مبتدیان سخت و زمان بر است
این هم باوری عجیب و غریبه!
وقتی که تو همه چیز رو در درونت داری و آماده هستند تا ازشون بهره برداری کنی پس احتمالا فقط باید نحوه فعال کردن این حس رو بدونی! پس نیازی اصلا به این نیست که بخواهی خودت رو درگیر فرمول های عجیب و غریب کنی و حتی راهکارهای عجیب و غریب تر بگیری.
من در این سایت حتی به تو یاد میدم چطور می تونی آب خوردنت رو معنوی کنی و اثرش رو توی زندگیت ببینی!
از آب خوردن آسون تر که قاعدتا نداریم.
داریم؟
من لایق رشد معنوی نیستم
این رو میشه از جمله باورهای منفی و محدود کننده معنوی و از اون حرفا دونستش!
فراموش نکن که مغز برای تغییر دست به فرار می زنه و سعی می کنه توجیه کنه! و مانع بسازه.
این مانع هم شامل این میشه که:
برای شروع رشد معنوی باید یک فرد کامل و بی عیب و بی نقص بود!
دوست عزیزم… رشد معنوی هیچ ارتباطی به میزان خوبی یا بدی تو نداره!
اما رشد معنوی کمک می کنه انسان شایسته تری باشی! بنابراین برای درمان هم که شده خوبه پا در عرصه شروع رشد معنوی بگذاریم.
رشد معنوی برای مبتدیان وقت گیر است
باید باور کنی که هر تغییری نیاز به زمان گذاشتن دارد. اما رشد معنوی چون گره خورده به روزمرگی های زندگی ماست وقتی به آن خو می کنیم چندان که باید وقت گیر نیست و می توان به مرور آن را جزیی از زندگی تلقی کرد.
این مسیر تمرینات خاص دارد
این هم یک باور محدود کننده دیگر.
درست است که برای تقویت معنویت یک سری تمرین ها وجود دارد. مثلا مدیتیشن یا یوگا! اما سفر معنوی صرفا تکنیک بازی نیست! گاهی تو انقدر تقویت شده ای که با گذشتن از یک صحنه عمق داستان ماجرای جاری در صحنه را درک می کنی و معنویتت تقویت می شود. بنابراین قرار نیست همیشه به دنبال تمرینات خاص باشیم.
تمرین رشد معنوی برای مبتدیان باید گروهی باشد
شاید در بسیاری از کتاب ها و فیلم ها این موضوع را دیده باشی که باید در مکانی خاص زیر نظر فردی خاص و حتی در تایمی خاص تمریتات معنوی را انجام دهی.
اینجاست که به عبارتی از شروع رشد معنوی هم پشیمان می شوی چون همه چیز را دست و پا گیر می دانی.
اما حقیقتا سفر درونی تو ربطی به حضور بیرونی تو ندارد. تو می توانی در خلوت ترین جا یعنی یک جزیره باشی یا در یک سالن پر از صدا و زرق و برق عروسی اما رشد معنوی ات را داشته باشی.
بیشتر بخوانید: درس های زندگی یک زن سیاهپوست فقیر که میلیونر شد
رشد معنوی برای مبتدیان مشکل ساز است
اتفاقا برعکس است!
ما برای حل مشکلات مان همیشه راه های بیرونی را جستجو می کنیم.
این مشکلات گاهی حل نمی شوند.
در چنین شرایطی این مشکلات ما را به مسیر درونی و راهی جدید برای حل کردنشان فرا می خوانند و آن هم چیزی نیست جز رشد معنوی.
این موضوع باید با تغییرات بزرگ همراه باشد
این قضیه مسیری است جاری در زندگی و در روح و رگ ما انسان ها.
نکته جالب این است که رشد معنوی مثل قطره قطره جمع شدن است! شاید ابتدای امر نتوانی تغییرات عجیب و غریب ببینی اما همین تک قطره رشد معنوی می تواند ابعاد مختلف زندگی تو را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین به کم بودن نتایج اولیه توجه نکن. چرا که یک لباس بافتنی هم روز اول از یک رج بافتن شروع می شود و رج ها روی رج قرار می گیرند و آن لباس مفهوم دار را تکمیل می کنند.
رشد معنوی چیزی شبیه به همین بافتنی است.
منابع کمکی و تصویری: scepterpublishers | linkedin | notmeditating | sowing
