چگونه کسی را پیدا کنیم که آرامش واقعی به ما بدهد

اگر دقت کرده باشی سرتاپای تموم پست های اینستاگرامی حاوی اینه که تو آرامش رو باید از خودت بجویی! منتظر کسی نباش که بیاد تا آرومت کنه! شادت کنه! خوشحالت کنه! خوشحالی از درون خودته! من این موضوع رو هم قبول دارم هم ندارم. مساله اینه که با اینکه این جملات رو کم و بیش می بینیم هر چقدر هم روی خودمون کار می کنیم باز هم در عین حال از عمق جان مون دنبال یکی می گردیم که آروممون کنه! پس صد در صد این نیاز رو نمیشه کنار گذاشت!

اما چطوره که خیلی ها میان میگن ما رسیدیم به کسی ولی آروممون نکرد!

در عین حال اون جملات اینستاگرامی رو برامون تایید می کنن!

و دوباره ما به قول برنامه نویس ها می افتیم توی حلقه بی نهایت و بر سر و ته ای که نه به اینور بند میشیم نه به اونور!؟

خب من در این باره نظراتی دارم که هر بار چیزی پیدا کنم تکمیلش کنه یا بتونه اصلاحش کنه اون رو اینجا ادیت میزنم.

واقعا تو به کسی نیاز داری تا به آن آرامش پیدا کنی

این جمله ای که نوشتم، مخالف بسیاری از جملات اینستاگرامی و فیلسوف منش هایی هست که این روزا کم و زیاد ازشون حرف زیاد می شنویم و میخونیم.

اما حضرت پروردگار که سازنده همه ماست و البته کد ها و مختصات روحی ما رو خودش طراحی کرده و از طرفی خودش هم نیازهایی رو توی وجود ما پایه ریزی کرده، و البته پاسخ هایی هم برای اون نیاز ها ایجاد کرده چنین فرموده که:

آیه مبارکه ۲۱ از سوره روم!

حالا یه عده ای هستن که سخنان فلان شاعر و برخی دانشمندان غربی رو قبول دارن و سخنان خدا رو قبول ندارن من کاری بهشون ندارم.

اما این آیه مبارکه می فرماید:

و از نشانه های [قدرت و ربوبیت] او این است که برای شما از جنس خودتان همسرانی آفرید تا در کنارشان آرامش یابید و در میان شما دوستی و مهربانی قرار داد؛ یقیناً در این [کار شگفت انگیز] نشانه هایی است برای مردمی که می اندیشند.  (منبع این آیه و تفسیرش رو از اینجا بخون)

تا اینجا اول این نظریه رو رد می کنیم که هیچ کس قرار نیست ما رو آروم کنه!

اما خب سوال دومی رخ میده که چرا هر همسری آرامشگر نیست!

ابتدا خودت را بشناس و بعد همراه انتخاب کن

بخوام در مورد این آیه و نکته ها و غیره اش صحبت کنم کلی موضوعات فرعی پیش میاد. ولی اولین چیزی که می خوام بگم اینه که تو در سایه یه ازدواج امن به اون آرامش نهایی می رسی!

بنابراین ازدواج رو توسعه روی روابط غیره ندی!

اما نکته مهم در انتخاب فرد آرامشگر این هست که تو به نیکی و کامل خودت رو بشناسی!

شاید صحبت های فیلسوف های اینستاگرامی این باشه که تو تا خودت رو نشناسی نمی تونی به یک آرامش محض برسی.

وقتی تو خودت و نیازهات و مختصات روحی و جسمی و علایق و سلایق و حتی مدل های حمایتگری و حمایت شدن خودت رو بشناسی اون موقع هست که می تونی هم جنس خودت رو جذب کنی! هم جنس اینجا چه بسا به معنی اینه که تو یکی جفت و جور خودت داشته باشی تا باهاش به آرامش برسی.

قبل از ازدواج خلوت کن

اهمیت خلوت قبل از ازدواج برای این هست که تو در این خلوت خودت رو بهتر بشناسی!

وقتی با کسی توی رابطه ای باشی و به شناخت خودت کمتر دامن بزنی، و مدام درگیر سلایق و علایق طرف مقابل باشی و حتی مدام در پی ارضای نیازهای کاذب خودت باشی، اینجاست که توی یک حلقه باطلی می افتی که تو رو به اون آرامش نمی رسونه حتی اگر به ازدواج ختم بشه! (هشدار در مورد آرزوها و نیازهای کاذب را بخون)

اینجاست که شوق و ذوق های اول رابطه ها گاهی بیش از حد ممکن سرد میشه (معمولا سرد میشه ولی دیگه نباید در این حد باشه که دو ساله به جدایی برسه).

بنابراین لازمه که خلوت شخصی داشته باشی و خودت رو بیشتر واکاوی کنی و بیشتر خودت رو بشناسی

چون هر چه بیشتر کم و کیف خودت رو بشناسی! در انتخاب اون کسی که بهت آرامش میده بهتر عمل می کنی.

نتیجه گیری:

در کوتاه ترین کلام ممکن تلاش کردم این باور اشتباه رو که کسی نیست که آرومت کنه رو حلش کنم! اما یادت باشه که تا خودت خودت رو نشناسی هرگز نمی تونی کسی که آرومت می کنه رو انتخاب کنی.

و به عنوان تکمیل این جمله میخوام بگم که اجازه بده در انتخابت واقعا خداوند هم کمکت کنه!

تا نهایت آرامش رو برات رقم بزنه.

حالا تو به من بگو آرامش در حضور دیگران واقعا بدون شناخت خودت چقدر می تواند خطرناک باشد؟

منبع عکس: oursundayvisitor | gallup