از میان تمام ژانرهای فیلم و سریال! معمولا داستان های واقعی را بیشتر می پسندم و می بینم و علتش هم این است که این داستان های واقعی زندگی زیسته ی کسانی است که حرفی برای گفتن دارند. البته وقتی تو فیلم رو می بینی ممکنه چیزهایی ببینی که حتی خود نویسنده، تجربه گر و غیره نتوانسته اند اون رو ببینند. معتقدم هر فیلم (يا هر چیز دیگری) در هر زمانی به دست تو برسد این اتفاقی نیست و لازم است که با آن درگیر شوی. از میان سلسله فیلم های داستان واقعی چند سال پیش برای اولین بار لبه تیغ را دیدم. انرژی این فیلم من را درگیر کرد و دوباره چند هفته پیش آن را دیدم. اما این بار درس های عجیبی در آن می دیدم. تلاش کردم دوباره این فیلم را ببینم و منتقل کننده نگاه های شخصی ام از فیلم به تو باشم. به عنوان یک مربی زندگی باید بتوانم از ماست مو بیرون بکشم!! بتوانم چیزهایی رو به تو یاد بدهم که شاید خودت در سراسر زندگی نتوانی چشمت را به آن ها بدوزی.
از تو می خواهم که قبل از این که این مطلب را بخوانی فیلم لبه تیغ را مشاهده کنی و درس های شخصی ات را قبل از مطالعه این آموزش برای موفقیت و توسعه فردی و رشد شخصی خودت از آن بگیری. می خواهم بدون هیچ قضاوت اولیه ای و دیدگاهی از سمت من تو درس های خودت را بگیری.
در ادامه می خواهم که ضمن مطالعه نکته های من، تو هم نکات خودت را اینجا بنویسی.
این فیلم که برای موفقیت در زندگی باید آن را بارها دید بر اساس یک داستان واقعی در سال ۱۹۹۷ ساخته شده که جذابیت های محیطی و مناظر و البته رویارویی با یک خرس گرسنه از جذابیت های این فیلم برای من بود. خرس ها حیوانات مورد علاقه من هستند و از زمانی که بچه های کوه تاراک را می دیدم به آن ها علاقه داشتم. جالب است که این فیلم نیز بسیار حال و هوای بچه های کوه تاراک را برایم زنده می کرد! البته که این یک حس شخصی است.
داستان این فیلم در مورد این سه نفر است:
همانطور که در بالا مشاهده می کنی ۳ شخصیت اصلی پیدا و یک شخصیت اصلی پنهان داریم.
شخصیت اصلی پیدا شامل ۳ نفر هستند:
اما شخصیت پنهان و اصلی دختری است که معشوق باب و چارلز است که باید بین دو گزینه یکی را انتخاب کند:
اما داستان فیلم چندان عشقی نیست و آنچه در موردش می خواهم بنویسم بیشتر درس زندگی و خودسازی است. چیزهایی که شاید اگر از ذهن تو پنهان شوند ضررهایشان را به تو برسانند.
و اما یک خرس که می تواند نشان دهنده موانع ما در زندگی برای پیشرفت باشد:
اولین چیزی که در این داستان واقعی مرا تحت تاثیر قرار داد سه شخصیت متفاوت است که این سه شخصیت در همه ما وجود دارد و گاهی باید یکی را خفه کنیم و دیگری را زنده کنیم! در انتهای فیلم متوجه شدم که این فقط شخصیت ماست که زندگی ما را می سازد! هیچ چیز دیگر تقریبا اثر ندارد.
این فیلم در واقع پایان زندگی این ۳ نفر را (یا حتی شروع زندگی جدید) را رقم می زند و بخشی از زندگی آن هاست که شخصیت شان آن ها را به این مرحله رهنمون کرده است.
امیدوارم فیلم را دیده باشی تا متوجه شوی چه میگویم.
این فیلم تقریبا ۳ دیالوگ اثر گذار داشت که یکی از آن ها این بود:
آدم هایی که گم میشن از خجالت میمیرن! از خجالت این که چرا فکر نکردند .. چرا راهی پیدا نکردند و چرا تلاش نکردند.
وقتی این دیالوگ رو چند باری توی فیلم دیدم و شنیدم به این فکر کردم که همه ما آدم ها به نحوی گم شده در پهنه تاریخ و زندگی مون هستیم که باید بگردیم و پیدا کنیم ..
کیو پیدا کنیم؟
اول خودمون رو ..
خودمون رو پیدا کنیم تا بتونیم مسیرمون رو پیدا کنیم..
شاید یکی از علت هایی که استیو خوراک خرس شد همین بود .. خودش رو پیدا نکرد … راهش رو پیدا نکرد .. و البته مقهور جنگ کائنات شد .. (بعد دوباره در موردش میگم)
بله باید خودمون رو پیدا کنم.. این که کی هستیم و چی هستیم و چرا این هستیم و چرا اون چیزی که می خواهیم نیستیم.. و در نهایت اینکه چطور و چرا و چه مدت دیگه باید کجا باشیم؟
درس اول: مبادا از خجالت گم شدن! بمیری! پس خودت رو پیدا کن.
یکی از چیزهایی که نجات دهنده در این فیلم بود دانش آقای مورس بود. به هر حال فردی بود که تجربه های زیادی داشت و باید یادمون باشه چیزهایی که یاد میگیریم برای اینه که روزی بکارمون میاد! هیچ چیز تصادفی به دست تو نمی رسه حتی اگر این مطلب و این مقاله باشه!.
چیزی که توی این فیلم به ذهنم رسید این بود که دانش واقعا نجات دهنده است.
تنها جایی که شاید ثابت میکرد علم بهتر از ثروت است این قسمت از فیلم بود .. که باب در مقابل اون پهنه وسیع نشسته بود و میگفت اینجا منو به این فکر فرو میبره که هیچ چیز ارزش سگ دو زدن نداره! (البته با این جمله یه مشکلاتی دارم ولی خب!! )
اینجا بود که ثروت میلیاردی اقای مورس به دادش نرسید بلکه فقط یک گیره کوچک یا عقربه ساعتش یا حتی قفل ساعتش بود که به کارش میومد تا یا جهت یابی کنه یا ماهی بگیره یا بخواد با یخ آتش درست کنه!
درس دوم: تا می توانی یاد بگیر. یاد بگیر در راستای هر چیزی که در آن پا گذاشته ای. عاشق کوهنوردی هستی و هر جمعه صبح کوهنوردی می کنی؟ در موردش یاد بگیر. بیزینس راه انداخته ای؟ درموردش یاد بگیر. می خواهی زن خانه دار خوبی باشی؟ ترفند های خانه داری و آشپزی و شوهرداری را خوب یاد بگیر. می خواهی پدر خوبی باشی؟ پدر بودن را یاد بگیر. هر چه و هر جا که هستی مال توست و تو باید توی اون دوام بیاری پس با یاد گیری به دوامت انرژی بده.
چیزی که خیلی در این فیلم به ذهنم فشار می آورد شخصیت استیو بود.
و در اخرین لحظات زندگی اش، همین حس و حال ها و ارتعاش های منفی موجب شد چاقویی پایش را ببرد و بوی خون به مشام خرس برسد و در نهایت خوراک خرس شود!
این شخصیت ها دقیقا برعکس شخصیت اقای مورس بود! تنها کسی که جان سالم به در برد! راستی باب چی شد؟
درس سوم: همیشه مثبت باش حتی اگر به ظاهر چنین نیست! پس ایمان به غیب یعنی چه؟ همیشه انرژی ات را بالا نگه دار و امیدوار باش و مراقب کلامت باش.
به نظرم رسید که تنها ایراد اقای مورس با این همه دبدبه و کبکبه! این بود که مدام در مورد حسادت باب و نقشه هایی که باب برای کشته شدن او می کشد حرف میزند! چالرز مورس معتقد بود باب به خاطر ثروت یا هر چیزی حسادت به آقای مورس دارد و برای بدست آوردن معشوقش مجبور است او را بکشد!
البته به نظر من این فکر اصلا توی سر باب نبود! چرا که جایی که می توانست از شر چارلز مورس رها شود او را نجات داد.
اما مدام گفتن این قضیه موجب شد که باب نسبت به این قضیه حساس شود و حتی فکرهایی هم توی سرش پیدا شود!
بنابراین لازم نیست هر چه به ذهنمان می آید را بگوییم. بنظرم این درس خیلی مهمی از این فیلم بود.
درس چهارم: خود دار باش و هر چه در هر جا و در هر مورد به ذهنت رسید به زبان نیاور و با دیگران در مورد آن صحبت نکن! مخصوصا اگر پای ضرر در میان باشد.
این فیلم سراسر چاره جویی و مبارزه برای نجات از کوه و جنگلی است که این ۳ نفر در آن گم شده اند و از قضا یک خرس گرسنه نیز آن ها را گاه و بیداد دنبال می کند!
تمام تلاش مورس و باب این است که این خرس را از پا دراورند! ولی خب یک جا اقای تمام خوشبین مورس! به این نتیجه می رسد که زندگی اشان واقعا تحت خطر است. باید کاری کنند ولی چگونه!؟ باز هم مطالعات آقای مورس به دادش می رسد و آن هم مبارزه با خرس است.
اما اولین کاری که باید کند تیم آپ علیه این خرس است. آن هم با کی؟ باب ترسو!
تنها کاری که آقای مورس می کند این است که باب را با عبارت های تاکیدی انگیزه دهی می کند.
سپس چاره سازی می کنند و به دل ماجرا می زنند!
آن ها از خرس فرار می کنند ولی در این مرحله باید خرس را به سمت خود بکشند و بدون ترس با او مقابله کنند. پس ابزارهای لازم را می سازند تا خرس را جذب و سپس قلع و قمع کنند!این زندگی همه ماست! گاهی واقعا چاره ای نیست..
این می تواند نمودی تصویری از تمام موانع ما در زندگی باشد.
دیالوگ اقای مورس در این قسمت غم انگیز اما انرژی بخش بود:
قیافه باب اینجا دیدنی بود!
درس پنجم: لطفا موانع زندگی ات را بشناس و شجاعانه و باعلم و با زمینه سازی به جنگ آن ها برو! (البته منظورم این نیست که اگر یک مار توی خونه ات دیدی برام جکی جان بازی دربیاری! منظورم حداقل توی این حیطه موانع غیر مادی و مشکلاتت هست!)
خرس های زندگی ات را پیدا کن و با آنها مقابله کن!
این گزینه خیلی درس دارد. در جایی اواسط فیلم وقتی که دستمال خونی پای استیو را از روی پایش باز می کنند آقای همه چیز دان یعنی مورس! به باب می گوید که این دستمال را جایی چال کن! هر چند دلیلش را نمی گوید. اما باب آن را کمی دورتر روی درخت می اندازد و بر می گردد و این میشود همان علت حمله مجدد خرس و کشته شدن استیو!
مثلا اگر مورس گفته باید اون رو چال کنی آیا به ذهن طرف نباید بیاد که چرا توی رود نندازم؟ یا چرا مورس خودش این دستمال رو پرت نکرد جایی؟ مگه چه اشکالی داشت! یک سهل انگاری گاهی کار های هزینه دار دست آدم می دهد!
درس ششم: به چیزهایی که میشنوی دقت کن و توجه کن و سعی کن از کنار حرف ها مخصوصا اگر از زبان افراد خاص بیرون می آید توجه کنی.سهل انگاری نکن.
بنظرم که یکی از چیزهایی که آدم ها را هلاک می کند طغیان است! در انتهای فیلم وقتی که باب به کمک راهنمایش اقای چارلز نجات پیدا کرده بود و کم کم با یک قایق می توانست خودش را به خشکی برساند .. فکرهای شوم برای از بین بردن چارلز به ذهنش زد و حتی با کشیدن اسلحه روی او تا آستانه کشتن او پیش رفت! ولی! همیشه آقای چارلز با همه آرامش و همه جانبه نگری یک قدم جلو تر بود چرا که باب خون جلوی چشمش را گرفته بود و نمی توانست تله مخفی پشت سرش را ببیند و این موجب شد توی تله بیفتد! ولی باز هم آقای مورس نجاتش داد.
این قسمت از فیلم منو به یاد یه دو آیه مبارکه از کتاب آسمونی مون انداخت:
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ
راستی که انسان سرکش و مغرور میشود. چون که خود را در غنا و دارایی ببیند. (آیه ۶ و ۷ علق)
درس هفتم: مغرور نشو! افتاده باش .. اگر طالب فیضی .. هرگز نخورد آب زمینی که بلند است. و البته قدرشناس باش.
آخرین اپیزود از این فیلم برای من بسیار اثر گذار و جذاب بود.
در انتها که خبرنگاران و دوستان و آشنایان خوشحال از نجات آقای مورس بودند .. از او در مورد این ماجرای چند روزه پرسیدند.. و او در کمال متانت گفت:
همه اون ها تلاش کردند که من نجات پیدا کنم .. به نجات من کمک کردند و ..
و این درحالی است که اگر این یک ساعت و نیم فیلم را دیده باشی متوجه می شوی که این آقای مورس بود که با چاره اندیشی، تلاش، علمش، اطلاعات عمومی اش، زبان و قلب در حال کمک کردن به آن ها بود تا نجات پیدا کنند.
درس هشتم:! مشخص است نه؟ 🙂
امیدوارم که تو هم از دیدن این فیلم لذت برده باشی. معتقدم هر چند بار هر فیلم یا کتاب را دنبال کنی چیزهای جدیدی یاد میگیری.
منبع عکس های فیلم لبه تیغ: imdb.com
اینکه تو هم دوست داری با اطرافیانت مخصوصا همسرت یا نامزدت یک رابطه گرم و…
اگر میخوای تمرین رشد معنوی رو از خودت و از درون خودت و از ذهن…
یه حسی که گاهی خیلی اذیتمون می کنه و خودمون هم حتی گاهی نمی تونیم…
خیلی وقت ها اهمیت یک زندگی شاد رو از اینور و انور می شنویم. حتی…
همیشه دیدیم که اغلب افرادی که مجردی شاد و خوشحالی دارند همسران مناسب تر و…
دیروز در حال صحبت کردن با دوست عزیزم در مورد افزایش رضایت از زندگی و…